ซาบซึ้ง 1 อัน << ผืนที่ดิน -in Green- ที่สร้างต้นฝิ่นขึ้น >> ของผลงานของคุณอะยะคะ มิยะทะที่คุณวะดะบอกว่า " ชอบ" ต่อไปอย่างรอบคอบ
ปฏิบัติ "การชื่นชมเอาต์พุต" ของแบบคุณซุเอะนะกะจริง
・คิดเกี่ยวกับ (ความเห็น = ที่คล้าย subjectivity ) ว่ารู้สึกถึงรู้ตัว (ความจริงที่วาดบนผลงาน = ) อย่างไรจากคำนำนั่น
・เริ่มเขียนรู้สึก (ความเห็น = ที่คล้าย subjectivity ) และคิดเกี่ยวกับ (ความจริงที่วาดบนผลงาน = ) ว่าคิดอย่างนั้นจากที่ไหน
ระวังจุดโทะอิทะ เริ่มเขียนรู้ตัวและเรื่อง 15 เรื่องรู้สึกไป

ซุเอะนะกะ: ซาบซึ้งอย่างรอบคอบ และเป็นไง

วะดะ: สนุก! ตอนแรกไปได้สวย และสุดท้ายไม่ถูกเต็มอย่างทันทีทันใด พอพยายามเพิ่ม 15 อัน และ… คิดที่จะค้นพบ และรู้สึกว่า ดูได้ถึงที่ที่ขนาดเล็กอย่างมาก

ซุเอะนะกะ: เป็นอุบัติเหตุ สิ่งเห็นเพิ่มขึ้นมา เพราะยืนหยัด "อีกสักหน่อย" พอมีกรอบ คุณวะดะสังเกตเห็นเรื่องแบบไหนหรือ

วะดะ: ก่อนอื่น "ประกอบของผ้า" ถึงเป็นส่วนของเบื้องหลังเป็นพิเศษ รู้สึกตัว พอผ้ามากมายหลากหลายถูกประกอบ คิดว่า ต่อไปเป็นผลงานที่ "การเคลื่อนไหว" ถูกรู้สึกว่าสุดยอดที่สิ่งมีเหตุผล

ซุเอะนะกะ: ความคิดโผล่ออกมาอย่างนั้นจากผ้าใบ

วะดะ: จากส่วนกินลม รู้สึกถึง "ความมีชีวิตชีวา" และ "การมีอำนาจมาก" ที่เพิ่มขึ้นไป ถึงด้านขวาล่างของผลงาน ใบไม้ดูเหมือนจะเหี่ยวเฉา แต่รู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาในนั้นด้วย

ซุเอะนะกะ: ฉันกังวลเกี่ยวกับส่วนเดียวกันด้วย พอเหี่ยวเฉา และด้วยความรู้สึกที่ท่าทางจะแน่นอน ดูเหมือนกระดูกจริงๆ พอดูส่วนของดอกไม้ดีด้วย ด้ายปรากฏตัว และเป็นความประทับใจที่ตายไปทีละเล็กละน้อย ตาย และกลายเป็นกระดูกในดิน…ดูเหมือนจะแสดง "วัฏจักร ของชีวิต" อย่างนั้น คุณวะดะเป็นไง

วะดะ: ฉันรู้สึกถึงความคิดการเพิ่มขึ้น ที่ว่า มีชีวิตอยู่" เสียมากกว่า แต่สภาพที่ด้ายห้อยลงมาอย่างแน่นอนดูเหมือนจะตายไป
แล้วก็ พอสีของด้ายสวยอย่างมาก ที่ส่วนในด้านวัตถุ รู้สึก มี pastel color ในสีที่เจิดจ้าด้วยด้วย และ มีชนิดของด้ายขนาดนี้! โทะรู้ตัว
ท่ามกลางฉัน ด้ายเก่งด้านความประทับใจที่ชื่อว่า "สิ่งที่ใช้ เพื่อเย็บเสื้อผ้า" และด้ายไม่กลายเป็นผู้มีบทบาทหลัก ผลงานนี้ไม่ใช่ผ้า และที่ที่ทำรูปร่างด้วยด้ายรู้สึกเป็นเรื่องน่าสนใจดังนั้น เป็นความรู้สึกที่เห็นด้านหนึ่งใหม่ของด้ายที่ค้นพบด้วยชีวิตประจำวันไม่ได้