พอนึกถึง 21 ปีอาชีพเป็นนักวาดภาพรวมถึงการจัดแสดงของคราวนี้ คิดว่าตนเองเป็นนักวาดภาพประกอบแบบไหนหรือ

นะคะมุระ: เป็นความรู้สึก ที่ว่าพยายามทำเต็มที่ตลอด คิดว่า พรรณนาจากเสื้อแจ๊คเก็ตของสัญชาตญาณปลาทูแขกแรกอย่างเอาใจใส่ ตอนนี้ พอดู อย่างแน่นอนของภาพวาดให้ดู และถ่ายทอดทาง และมีสิ่งที่ยังแบบเด็กๆ ด้วย ไม่คิดว่า คิดถึง (ในผลงานในอดีต) เท่าไหร่ พอใจแต่ละครั้ง เพราะลำดับต่อไปควรจะทำคิด พอควรจะทำแบบนี้อีกสักหน่อย เห็นสิ่งที่ยึดติดสำหรับตัวเองที่ไม่ถูกสังเกตเห็นตลอดเท่านั้นด้วย และ ตัวเองอยากชมเชยตัวเอง

ข่าวสารที่ซีรี่ย์ของเด็กสาวหน้าด้านข้างแอบมองกล้องสลับลายจริงๆ โครงสร้างและความถี่ถ้วนไม่เปลี่ยนแปลง

นะคะมุระ: เดะซุเนะ งานมากมายหลากหลายในอดีตของตัวเองเรียงตามที่จัดงานครั้งนี้ มีจาก 5,000 เยนถึง 500,000 เยนหลายๆ อย่างตัวอย่างเช่น พอพูดเงินค่าจ้าง ไม่ว่าจะมีเงินค่าจ้าง ทุกอย่างไม่เปลี่ยนแปลงด้วย พอพยายามทำเต็มที่ตลอดมา

เหตุผลต่อเนื่องกันที่พยายามอย่างหนักในตลอดได้คืออะไร

นะคะมุระ: เป็นความไม่พอใจ (การหัวเราะ) พอกลายเป็นถึงนักเรียนมัธยมต้นและปลาย "อยู่คนเดียว และพรรณนาถึงภาพวาด และรู้สึก แย่" และได้รับการจัดการ ทั้งๆ ที่ "พรรณนาถึงคุณนะคะมุระภาพวาด และ ..." ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียนยกขึ้นในกรณีโรงเรียนประถม! ถึงไปการแข่งขันรอบคัดเลือกพื้นที่เท่านั้น และชมรมเบสบอลได้รับการยกย่องสำหรับ morning gathering แต่ฉันไม่ถูกสัมผัสอะไร ทั้งๆ ที่กลายเป็นรางวัลที่หนึ่งด้วยการประกวดใบโฆษณาของจังหวัด และ ความไม่พอใจ (การหัวเราะ) นั้น กลายเป็นเครื่องจักรที่วาดภาพวาด จนกว่าความไม่พอใจตาย

ตอนนี้แรงขับเคลื่อน "ความไม่พอใจ

นะคะมุระ: มีนั่นเสียมากกว่า และคิดตอนนี้ พอดี คนที่พรรณนาถึงนั่นและภาพวาดดูเหมือนจะไม่มี social nature และ ถึงพูดว่า ทุ่มเทกับภาพวาดได้ เพราะไม่มี social nature ได้ แต่ฉันรู้สึกถึงปมด้อยตลอดที่นั่น ตอนทุกคนทำการเล่นดอจบอลเวลาพัก พรรณนาถึงภาพวาดโดยลำพัง และ ขนาดความงามก็ไม่ถูกก่อให้เกิดถึงทั้งการจัดงานเลี้ยงร่วมกันและบาร์บีคิว และ ทำอะไรได้ในกรณีการได้งานทำด้วย ไม่รู้ และ

พอเป็นวิธีที่พรรณนาถึงภาพวาดเชื่อมต่อกับสังคมในขณะที่ทำโน่นทำนี่

นะคะมุระ: ไป มีงานของภาพวาด และมีชีวิตอยู่ และผูกกับสังคมเป็นสิ่งดีหรือ เป็นการยืนยันโทะอิอุ ดีใจ ที่ว่ามีความต้องการ ซึ่งหมายความว่าตกลงไปในสังคมให้เรียบร้อย ดีใจจัดแสดงในคุณ PARCO ของชินซะอิบะชิที่คนจำนวนมากอยู่ในแง่นี้ขนาดนี้ดังนั้นด้วย

กระงานที่มีเพียงแค่นี่มา และยังคิดเกี่ยวกับเรื่องเช่นนั้น

นะคะมุระ: ที่ยังถูกมีส่วนขับเคลื่อนในนักวาดภาพประกอบที่ดูอย่างนั้นเชื่อมต่อกับสังคมด้วย ตอนตัวเองเล็กเหมือนกันเป็นหนึ่งกำมือ พอเป็นวัฒนธรรมสั้นของอายุขัย โลกของภาพประกอบ 20 - 30 รู้สึกถึงทั้งข้างๆ วาดและข้างๆ มองเห็นในความเจริญรุ่งเรือง ในตัวเองเป็นที่จับตามองในช่วงเวลาอันรวดเร็วเมื่อเทียบแล้ว พอคิดเกี่ยวกับเรื่องเช่นนั้น "คอร์สที่ถูกเบื่อ พอนี่เชยอย่างแน่นอนภายใน 5 ปี" คิด ไปคิดหลายๆ อย่างดังนั้น เพื่อให้ไม่เกิดขึ้นได้ ถึงพรรณนาอย่างเต็มที่ในนั้นด้วยเป็นพื้นฐาน สำคัญอย่างไม่มีเงื่อนไข